zaterdag 20 april 2024
Patrick in gesprek met Simone
Patrick in gesprek met Simone

‘Er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan suïcide denk.’

Veldhoven – Simone Middel (33) krijgt op haar vijftiende jaar de diagnose zwaar chronisch depressief. Vanaf woensdag 21 april is zij met vier lotgenoten te zien in het programma ‘Leven voor de Dood’ op NPO1. ‘Het wordt heel gênant. Ik vind mezelf in sommige afleveringen een drama queen. Maar mensen die me kennen, zullen zeggen: dat is Simone’, waarschuwt de Veldhovense de kijker bij voorbaat. Woensdag zendt BNNVARA op NPO1 om 21.30 uur de eerste van een serie van zes afleveringen uit.

Zolang als ze het zich kan herinneren, kampt ze met suïcidale gedachten. De afdruk van een zoen siert haar linkerpols. ‘Het is een tatoeage die ik in 2013 liet zetten. ‘Lief zijn voor mezelf’ betekent het, als beloning voor een jaar niet automutileren’, legt ze uit. Depressies, zelfbeschadigingen, crisisopnames en therapieën lopen als een rode draad door haar leven. In 2019 komt haar boek uit. Daarin verhaalt ze over haar leven als psychiatrisch patiënt. Het boek met de titel Hoe het echt was is te bestellen via Bol.com.

Hel
Sinds een half jaar werkt ze als recruiter bij het UWV. ‘Dat gaat goed. Ik ben in die periode nog geen dag ziek geweest.’ Na talloze therapieën zegt ze nu zo ver hersteld te zijn, dat ze een acceptabel leven heeft. ‘Vechten tegen de situatie is lastiger dan die accepteren. Maar ik beschouw het leven nog steeds als een hel. Er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan suïcide denk.’

Confronterend
Vorig jaar in januari ziet ze op de Facebookpagina 113 Zelfmoordpreventie een oproep. Er worden mensen gezocht die geïnterviewd willen worden voor een nieuw tv-programma over suïcide. Simone meldt zich aan. ‘Ik dacht: als mijn verhaal kan bijdragen aan dat programma, wil ik dat wel doen. Maar ik had niet direct het idee dat ik met een camera gevolgd zou gaan worden.’ In april 2020 krijgt ze een redacteur op visite. Na een gesprek vindt hij Simone interessant om te gaan volgen. Op 14 mei staat ’s morgens om half tien presentator Patrick Lodiers aan de deur met een regisseur, cameraman en geluidsman. De eerste draaidag maakt ze onder meer een wandeling met Lodiers. Tot laat in de middag snort de camera. ‘Ik zei tegen Patrick: stel alle vragen maar, vooral de schurende. Maar daarvan had ik achteraf wel spijt. Zo heftig, confronterend en vermoeiend was dat voor mij.’ Ze besluiten om de resterende zes draaidagen in te korten tot een paar uur.

Thuiskomen
Op 26 maart vindt de laatste draaidag plaats. Simone is thuis gefilmd, maar ook in een tuincentrum, restaurant en theater. ‘Er is ook gefilmd op momenten dat het niet zo goed met me ging. Ik heb me kwetsbaarder opgesteld dan ik van tevoren van plan was.’ In november ontmoette ze de andere vier deelnemers aan het programma. ‘Dat voelde als thuiskomen. Het is achteraf de mooiste van de zeven opnamedagen.’

Wat heeft de deelname aan de serie haar gebracht? ‘Tot nu toe niets. Vaak heb ik uitgesproken dat ik spijt heb van mijn deelname. Tot nu toe vind ik het een zwaar proces. Ik hoop dat het me tijdens of na de uitzendingen iets zal brengen. Dan zie ik waarvoor ik het gedaan heb.’