Omroep Veldhoven Altijd in jouw buurt!
‘Toen we een Oekraïense moeder afzetten bij haar dochter in Duitsland, stond ik er met knikkende knietjes bij. Daar doe je het voor’, vertelt Veldhovenaar Gert Schipper. Samen met nog negen andere Nederlanders, waaronder zijn zwager Adrie Ham en Knegselnaar Erwin Oosterbosch reisde hij naar Oekräine. Beide mannen wilden liever zelf iets doen dan aan Giro 555 geven. Oosterbosch werd na een bericht op zijn Facebookpagina gevraagd om mee te denken met een groep gelijkgestemden die later samen op reis zouden vertrekken met On my way UA; een organisatie die is opgezet om mensen in Oekraïne te helpen.
Chauffeurs te kort
Schipper sloot aan toen het gezelschap chauffeurs te kort bleek te hebben. Ze hadden hetzelfde doel: de mensen daar helpen en vluchtelingen proberen te herenigen met familie. En dat is gelukt. Ze herenigden een moeder en een dochter en een moeder en zoon met haar vader. ‘Toen we terugkwamen, waren we bekaf, maar de energie die je erin steekt, krijg je twee keer zo hard terug. Dus het is het waard.’
Niet in de rij
Hoewel dat wel anders verliep dan ze verwacht hadden. Oosterbosch: ‘We waren wel gewaarschuwd dat mensen niet in de rij zouden staan om mee te mogen, maar je gelooft dat pas als je het met eigen ogen ziet. De mensen zijn heel schuw omdat ze bang zijn voor mensenhandel.’ Dat de groep uit Nederland komt, helpt niet mee vanwege de associatie met het red light district. Op advies van anderen benaderden ze mensen in kleine groepjes en met een vrouw uit het gezelschap erbij. Schipper: ‘Als je goed nadenkt, besef je zelf ook dat je niet zomaar mee zou gaan.’ Dus nam het gezelschap de tijd om het vertrouwen te winnen. Overigens namen ze alleen mensen mee waarvan ze wisten dat die ergens terecht konden.
Voor eeuwig verbonden
Op de plaats van bestemming wilden beide mannen de mensen die ze hadden meegenomen wat geld geven, maar dat wilden ze niet aannemen. Oosterbosch: ‘Het meisje wat ik meenam wilde graag naar een concert van Lana Del la Ray. Dus de oma zei: ‘geef maar aan haar.’ ‘Koop maar een concertkaartje’, zei ik tegen het meisje. Zij kreeg tranen in haar ogen, maar ze was zo kranig. Onderweg zongen we Summertime samen. Als ik dat nu hoor, krijg ik nog kippenvel en voel ik me voor altijd verbonden met die kleine.’
Nieuwe reis
Het is natuurlijk niet niks, een reis naar oorlogsgebied. Hoe gaan de mannen daarmee om? Oosterbosch: ‘Als je in de drive zit om mensen te helpen, krijg je nog niet zoveel mee. Nu realiseer ik me dat we toch wel het een en ander gezien hebben en dat het schrijnend en mensonterend is wat je achterlaat.’ Schipper: ‘Erover praten helpt. Sinds ik terug ben, praat ik er de hele tijd over.’ De mannen hebben alweer plannen voor een nieuwe reis later deze maand. In D’Ouw School wordt daarvoor op vrijdag 15 april een benefietconcert gehouden, waarover binnenkort meer op deze site.
