‘Het begint altijd met een jointje’

Veldhoven – De eerste keer dat Erik Charles Bogers (57) heroïne gebruikte, gaf hetzelfde effect als toen hij de eerste keer seks had. Hij was pas 17 jaar. Het is de opmaat naar een verslaving die tot zijn 54e jaar zou duren. Nu is hij clean en maakt hij in zijn Veldhovense appartement fraaie tekeningen en schilderijen.

‘Ik kan hier makkelijk een uur naar buiten staan kijken.’ Vanuit zijn woning op de bovenste verdieping van een appartementengebouw in d’Ekker geniet hij van het uitzicht. Hij wijst op het PSV-stadion dat in de verte te zien is. Haar tot over zijn schouders, tatoeages, armbanden en kettinkjes vormen de uiterlijke kenmerken van een man die een turbulent leven achter zich heeft liggen. Hij wil er niet alles over kwijt, en moet soms diep graven in zijn herinneringen.

Rondzwerven
Hij is 12 jaar als hij met zijn vader, moeder en zus van Rotterdam naar Bergen op Zoom verhuist. Op die leeftijd rookt hij zijn eerste jointje. Die kennismaking mondt uiteindelijk uit in een jarenlange verslaving. ‘Het begint altijd met een jointje’ zegt hij daarover. Op het voortgezet onderwijs volgt hij een opleiding in de elektronica. ‘Toen ik 17 was, ben ik gaan rondzwerven. Een stemmetje in mijn hoofd riep dat.’ Hij is ook suïcidaal, bekent hij. ‘Daar ben ik heel open over. Al is het maar om te voorkomen dat iemand anders het gaat doen.’ Hij voelt zich vaak slecht en heeft nergens zin in. ‘Omdat ik me zo ellendig voelde, ging ik naar de koffieshop. Zo kom je dan via-via aan ander spul’, zegt hij over de kennismaking met heroïne. Na de eerste keer is ie meteen verkocht en gebruikt het gaandeweg meerdere keren per dag.

Heroïne
Het grootste deel van zijn leven brengt hij door in het buitenland. Hij leeft en werkt onder meer in Engeland, Ierland, Schotland en Ecuador. ‘Ik kon overal aan heroïne komen. Binnen een half uur heb je het spul. Je voelt gewoon wie een dealer is.’ Een paar keer spuit hij heroïne. ‘Dat vond ik een beetje een paardenmiddel. Ik heb het eigenlijk altijd gerookt. Ook heb ik een paar keer cocaïne geprobeerd, maar daarvan werd ik zenuwachtig.’

Afkicken
Enkele jaren geleden heeft hij er genoeg van. Weer terug in Bergen op Zoom schrikt hij op een ochtend zo van zijn spiegelbeeld dat hij het glas kapot slaat. ‘Nu is het afgelopen, zei ik.’ Het afkicken kost hem een paar jaar met onder meer 2 opnames in een kliniek van Novadic-Kentron. Nu gebruikt hij dagelijks een dosis methadon als vervanger van de heroïne.

Portretten
Sinds 2 jaar woont hij in Veldhoven waar hij een nieuw bestaan wil opbouwen. ‘Mijn hele leven heb ik getekend en geschilderd. In Ierland leefde ik van het tekenen van portretten. 2 stuks per dag, dat was genoeg om van te leven.’ Zijn appartement is sober ingericht, maar hangt wel vol met eigen werk. Op zijn favoriete schilderij staan 2 meisjes die met een ketting aan elkaar vast zitten. ‘Je kunt nooit aan jezelf ontsnappen’, legt hij het werk uit. Hij zou graag opdrachten krijgen om portretten te schilderen. ‘Daar ben ik goed in. Maar ik kan ook ander werk maken vanaf bijvoorbeeld een foto.’

Momenteel leeft hij van een uitkering. ‘Daar kan ik van rondkomen. Het is geen vetpot, maar ik klap in mijn handjes dat het bestaat’, klinkt het dankbaar. Zijn vader is inmiddels overleden. Ondanks dat het contact met zijn moeder en zus prima is, voelt hij zich eenzaam. Daarom is hij op zoek naar een vrouwelijk maatje van ongeveer dezelfde leeftijd en bij voorkeur met dezelfde interesses: wandelen, fietsen en schilderen. Belangstellenden kunnen mailen naar info@veldhovenvoorelkaar.nl of mariangruiters@cordaadwelzijn.nl. Werk van Erik Charles is te zien op Facebook.com/erik.bogers.121